سحر سلطانی//

از ابتدای پاییز امسال با خبرهای تلخی درباره مرگ والدین روبرو بودیم یک مورد تصادف و چند مورد بیماری‌های صعب‌العلاج که دامان مادران جوانی را گرفتند. در تمامی این موارد مواجهه بقیه والدین به خصوص مادران سوال برانگیز بود، بسیاری ناآرام شده با هیجان و گریه سعی می‌کردند خبر را هضم کنند و نگرانی‌های شدید هیجانی برای همکلاسی سوگوار فرزند خود داشتند، سردرگمی در کنار غم و اندوه انها را کلافه و گیج می‌کرد. برخی هم فرزند خود را از فضا دور می‌کردند تا هیچ‌گونه خبری مبتنی بر این اتفاق نشنوند و دچار هم‌ذات‌پنداری یا هراس ذهنی (فوبیا) مرگ مادر نشود.

خود را در چنین شرایطی تصور کنید. صبح که فرزندتان را به مهد کودک یا دبستان می‌برید با غم و اندوه پرسنل و سایر والدین از شنیدن خبر مرگ مادر همکلاسی فرزندتان روبه‌رو می شوید. برای مدیریت و کنترل شرایط مهمترین کارهایی که باید انجام دهید چیست؟

تلنگر اول: اگر تجربه و دانش مددکاری ندارم آگاه باشم که توان مواجهه مستقیم برای کنش‌های آرامشی و پالایشی غم را ندارم و باید برای کمک به آرام شدن فضای کلاس بچه‌ها کمک بگیرم.

تلنگر دوم: باید مراقب باشم کودک خودم و سایر هم‌کلاسی‌ها چه صحنه‌ای از والدین و مربی‌ها می‌بینند و درک می‌کنند.

تلنگر سوم: اگر کودکم بالای ۱۰ سال سن دارد در صورت امکان برای عرض تسلیت و همدلی با هم‌کلاسی‌اش در مراسم خاکسپاری و ختم شرکت کنم.

تلنگر چهارم: از مهد کودک و یا مدرسه تقاضا و مطالبه کنم با کمک مشاور روان‌شناس کارآزموده به شکل اختصاصی کودک سوگوار را همراهی مداوم کند.

تلنگر پنجم: اگر توانمندی مشاوره‌ای و مددکاری دارم از مدرسه یا مهد کودک تقاضا کنم با کمک تکنیک‌های موثر هنردرمانی، قصه‌گویی و نمایش خلاق مفهوم مرگ و غم را با همکلاسی‌ها به شکل جمعی کار کنم.

تلنگر ششم: از سایر والدین تقاضا کنم در چند ماه اول سوگواری کودک از نوازش مداوم و پررنگ فرزندانشان وقتی به دنبال انها می‌آیند در مقابل کودک داغدار اجتناب کنند.

تلنگر هفتم: با کمک سایر والدین آشنا و قابل اعتماد و زیر نظر والد کودک، برنامه‌های اشتراکی شاد و امیدبخش در منزل یا اردو همراه با کودک داغ‌دیده طراحی کنیم تا با غم فقدان مادر کم‌کم کنار بیاید. دقت داشته باشم از هرگونه محبت افراطی یا ترحم اجتناب کنم زیرا آسیبی دو سویه هم برای فرزند خودم و هم همکلاسی داغ‌دارش خواهد شد.

این هفت تلنگر و تکنیک به ما کمک می‌کند در مواجهه با غم‌های بزرگی مثل فقدان یک‌باره افراد پیرامونمان و تاثیرشان بر کودکان مجهز باشیم و غلیان عاطفه را کنترل نموده و حضورمان موثر و سازنده باشد.

به امید آنکه سایه پدر و مادر بر سر فرزندان این سرزمین سلامت و باقی باشد تا به قول قدیمی ها از آب و گل در بیایند.

(Visited 654 times, 1 visits today)