ارتباط بین چاقی دوران کودکی و عملکرد ریاضی
طی ۴۰ سال گذشته چاقی در کودکان به شدت افزایش یافته است که بیماریهای زیادی را نیز در پی دارد. به تازگی یکی از پژوهشگران دانشگاه میسوری دریافته که وزن کودکان با کارایی ریاضی آنها در ارتباط است.
سارا گیبل میگوید: “این یافتهها وجود ارتباطات پیچیدهای را بین وزن کودکان، سلامت عاطفی و رفتار اجتماعی، تحصیلات و زمان نشان میدهد.” به گزارش ساینس دیلی، گیبل در این پروژه بر روی بیش از ۶۲۵۰ کودک از زمان خردسالی و آغاز دوره کودکستان تا کلاس پنجم مطالعه کرد. در پنج نقطه زمانی والدین اطلاعاتی را درباره خانواده و معلمان گزارشهایی را درباره مهارتهای گروهی و وضعیت عاطفی کودکان ارائه دادند و همچنین وزن کودکان اندازهگیری شد و از آنها تستهای تحصیلی نیز گرفته شد.
در مقایسه با کودکانی که هیچوقت چاق نبودهاند، دختران و پسرانی که از زمان شروع کودکستان تا کلاس پنجم بهطور دائم چاق بودهاند در تستهای ریاضی که از کلاس اول شروع شده ضعیفتر بودند. برای پسرانی که چاقی در آنها دیرتر و در کلاس سوم یا پنجم بروز کرد، چنین تفاوتهایی مشاهده نشد. در مورد دخترانی که دیرتر چاق شدند، عملکرد ریاضی ضعیفتر بهصورت موقتی مشاهده شد. به علاوه درباره دخترانی که بهطور دائم چاق بودهاند داشتن مهارتهای اجتماعی کمتر توجیه کننده کارایی پائینتر آنها در درس ریاضی است.
برای دختران و پسرانی که بهطور دائم چاق بودهاند، احساس غم بیشتر، تنهایی و تشویش توضیح دهنده ضعیفتر بودن آنها در درس ریاضی است.
گیبل میگوید: “بر اساس این مطالعه، چاقی دوران کودکی بهویژه چاقی که در دوران تحصیل ابتدایی بهطور دائم وجود داشته باشد میتواند به سلامت عاطفی، اجتماعی و عملکرد تحصیلی آنها صدمه بزند.”