مرسده عامری// «شُل و بی‌حاله، از جاش تکون نمی‌خوره، نمی‌دونه چی می‌خواد، دنبال کار نمی‌ره، همش جلوی کامپیوتر نشسته و بازی می‌کنه. بیش‌فعاله، تمرکز نداره، بی‌هدفه.» این توصیفات را از زبان والدین در مورد فرزندانشان کم نمی‌شنویم. آیا این عبارات گویای توانایی‌های افرادی برای ساختن جامعه‌ای پویا، رو‌به‌رشد و کارآمد است؟ ما چقدر در این مسئله که این صفات در فرزندان‌مان شکل بگیرند نقش داریم؟ اصلا چقدر به داشتن جامعه رو به‌رشد فکر می‌کنیم؟ ما چقدر مناسبات سنی فرزندان‌مان را…
ادامه مطلب