چگونه می‌توانم مدرسه فرزندم را به‌جای بهتری تبدیل کنم؟
الهام فخرایی//
اگر فرزندی داشته باشیم که به مدرسه می‌رود یکی از دغدغه‌های اصلی‌مان از همان ابتدا پیداکردن مدرسه مناسب است. البته هر کدام از ما ممکن است نظر متفاوتی درباره مدرسهٔ مناسب داشته باشیم؛ برای برخی فضای فیزیکی مطلوب و امکانات آموزشی و فرهنگی متنوع مهم است، برخی مایلیم مدرسه صرفا به محتوای کتاب‌های درسی اکتفا نکند و سایر جنبه‌ها به‌خصوص پرورش جسمی، عاطفی و اخلاقی فرزندمان را نیز در نظر بگیرد، برای برخی از ما این موارد حتی در بالای فهرست قرار دارند. از طرفی برخی والدین بیشتر بر جنبه های آموزشی و نمرات بالای درسی تاکید دارند، برخی نیز مایلند امکان تعامل دو طرفه و پویا بین اولیای مدرسه و والدین و نیز ارتباط با اولیای سایر دانش‌آموزان برقرار شود.
اما فارغ از اینکه ما در کدام دسته قرار داریم، وجه مشترک عمده والدین در این است که بعد از یافتن مدرسه و این روزها پرداخت شهریه، طالب امکاناتی هستند که بابتش هزینه پرداخت کرده‌اند و به امیدش فرزندشان را به مدرسه مورد نظر فرستاده‌اند، مطالبه‌ای که به میزان زیادی منفعلانه است.
در حالی‌که هر کدام از والدین می‌توانند به‌جای طلبکاری منفعلانه به این فکر کنند که «من در بهترشدن مدرسه فرزندم چه نقشی می‌توانم داشته باشم؟!» و فعالانه کنشگری را تمرین کنند.
به این فکر کنید اگر هر کدام از والدین با چنین پرسشی به مدرسه مراجعه کنند و البته اولیای مدرسه نیز این حق را برای آنها قائل شوند، تا چه اندازه و با چه شتابی می‌توان فضای فیزیکی و محتوایی مدارس را صرف نظر از اینکه درحال حاضر در چه شرایطی قرار دارند، از جهات مختلف ارتقا داد.
ابتدای مهرماه بیشتر خانواده‌ها به مدرسه مراجعه یا در جشن بازگشایی مدارس شرکت می‌کنند، امسال چه به‌عنوان ولی دانش‌آموز و چه یکی از اولیای مدرسه این پرسش را طرح کنید و هر نفر حداقل پنج جواب برای آن آماده کند.
در مرحله بعد ممکن است شما با برخی از پاسخ‌ها و جهتی که می‌توانند به سیاست‌های مدرسه بدهند، موافق نباشید، اما پیش از اینکه هر کدام را کنار بگذارید، یک گروه هم‌اندیشی با حضور حداقل یک کارشناس تعلیم و تربیت، اولیای مدرسه و تعدادی از والدین تشکیل بدهید. دقت کنید گروه مورد نظر همگن نباشد. چون قرار نیست بدون هیچ چالشی یگدیگر را فقط تایید کنیم، قرار است ضرورت و امکان اجرای هر پاسخ را از جهات مختلف بررسی کنیم.
درخواست تشکیل این گروه می‌تواند از طرف اولیای مدرسه یا والدین مطرح شود. بعد از تشکیل گروه و انجام فرایندی که توضیح داده شد، حالا می‌توانید مطالبه به شکل مثبت و فعالانه را تمرین کنید. برای مشارکت هیچ محدودیت موضوعی قائل نشوید. مثلا می‌توانید داوطلب بشوید تا دیوارهای یک کلاس را رنگ بزنید، چند گلدان به مدرسه ببرید، تصویر قاب شده یک یا چند اندیشمند ایرانی یا جهانی را به کلاس یا مدرسه فرزندتان هدیه بدهید، یک روز برای قصه‌گویی حاضر شوید، یک برنامه شب‌مانی در مدرسه ترتیب بدهید، نمایش فیلم، تمرین تئاتر، کلاس رفع اشکال، معرفی مشاغل و… این فهرست می‌تواند به تعداد اعضا ادامه داشته باشد.
دقت کنیم که در هر مرحله می‌توانیم از نظرات فرزندمان و سایر دانش‌آموزان نیز استفاده کنیم.
مهم نیست فرزندمان در چه منطقه‌ای و به کدام مدرسه می‌رود، با انجام این‌کار به‌زودی او و سایر دانش‌آموزان به این پویش کنشگرانه ملحق می‌شوند، رشد شتاب می‌گیرد و دست‌یابی به اهداف تعیین‌شده آسان‌تر خواهد شد.