بابک خطی//

شیوع روز‌افزون سوءرفتار با کودکان وآسیب‌های آن باعث شد تا در سال ۱۳۸۸ پیش‌نویس متنی با عنوان «حمایت از کودکان و نوجوانان» در ۵۴ ماده از قوه قضاییه تقدیم دولت شود و‌ دولت پس از بررسی و تبدیل به لایحه‌ای ۴۹ماده‌ای آن را در مرداد ۹۰ تصویب کرد و در آبان همان سال برای تصویب نهایی به مجلس فرستاد.
لایحه‌ای که طبق نظر مرکز پژوهش‌های مجلس وقت، برای حمایت از کودکان کافی نبوده و نیاز به تقویت‌شدن هم داشت. بلاخره در سال ۹۲ این لایحه به کمیسیون حقوقی قضایی مجلس نهم رفت و بنابر اظهار سخنگوی این کمیسیون، قرار بود تا قبل از اتمام دوره نهم در صحن علنی مطرح و تصویب شود. اتفاقی که رخ نداد.
طبق روال تشکیل دور جدید مجلس (دهم -مولود انتخابات مجلس اسفند۹۴) این لایحه برای تقویت، تکمیل و تجدید نظر احتمالی دوباره به دولت رفت و دولت مجددا لایحه را به کمیسیون قضایی مجلس جدید ارجاع داد. مرکز پژوهش‌ها و کارگروه ویژه این امر نیز متنی ظاهرا جامع‌تر برای بررسی ارائه کرد تا بلاخره بنابر اظهار یکی از نمایندگان اعلام شد که بررسی لایحه در کمیسیون مربوطه تمام شده و آماده تصویب در صحن مجلس است؛ در حالی‌که یکی از اعضای کمیسیون قضایی نیاز به بررسی‌های بیشتر در این کمیسیون را لازم می‌دید.

بلاخره و پس از تمام این فراز و فرودها قرار شد این لایحه در صحن مجلس برای تصویب مطرح شود اما به‌طور ناگهانی لایحه به درخواست نمایندگانی طبق اصل ۸۵ از دستور خارج و دوباره به کمیسیون قضایی بازگشت (طبق قسمتی از اصل ۸۵ قانون اساسی، مجلس به درخواست تعدادی نماینده می‌تواند بررسی و اختیار وضع قانون را به کمیسیون‌های خود تفویض کند)

ارسال لایحه‌ای که طی حدود ۹ سال در جریان است و دوبار در کمیسیون قضایی مجلس مطرح و به تفصیل بررسی شده است برای بار سوم چه مفهومی دارد؟
اگر قصد تقویت وجه حمایتی از کودکان در این لایحه مد نظر است آیا ۹ سال زمان برای تقویت، جرح و اصلاحات کافی نبوده است؟
این در حالی است که موج روز افزون کودک‌آزاری در جریان است و مشتی از خروار آن در رسانه‌ها به‌طور مکرر واگویه می‌شود.
چرا این همه تاخیر برای تصویب لایحه‌ای که مطالعه آن موید وجود بدیهی و اولیه‌ترین مواد برای حمایت از کودکان و نوجوانان در آن است اعمال می‌شود.
چقدر شایسته خواهد بود نمایندگانی که در آستانه تصویب این لایحه در صحن علنی خواستار ارجاع آن برای بار سوم به کمیسیون قضایی شده‌اند پا پیش گذاشته و از دلایل خود برای این اقدام در پیشگاه ملت سخن بگویند که این آگاهی حق مسلم همه موکلین است تا مساله برای همگان روشن شود.

تصویب لایحه فعلی یک فوریت، کف نیازها و اولین قدم در حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان است و نیاز به تقویت‌های بسیار برای نیل به اصل حمایت موثر از کودکان و نوجوانان در آینده آن وجود دارد.

کودکان و نوجوانان بسیاری از تمام اقشار زیر فشار انواع سوءرفتار قرار دارند. در حالی‌که این لایحه جشن میلاد ۹ سالگی خود را هم پشت سر گذاشته است و‌ کسی نمی‌داند چه میزان از حقوق کودکان و نوجوانان در این مدت پایمال شده و چه مقدار از سوءرفتار با آنان در سایه این خلا قانونی پنهان شده است. کودک‌آزاران به این تاخیر طولانی تصویب این لایحه متضمن حقوق ابتدایی کودکان لبخند می‌زنند.

غفلت موجب پشیمانی‌های گاه جبران‌ناپذیر است. مسولیت این لبخندهای رضایت شیطانی بر عهده چه کسانی است؟

(Visited 108 times, 1 visits today)