آزار جنسی کودکان؛ این 2 آمار در خاطرمان باشد

مساله احتمال “آزار جنسی کودکان” یکی از مهمترین موضوعاتی است که همه والدین باید نسبت به آن توجه داشته و حساس باشند.
متاسفانه در کشور ما، هرازچندی جامعه با وقوع حادثهای دردناک و انتشار خبر تجاوز و قتل کودکی در گوشهای از کشور در شوک و حزن فرو میرود و این مساله چند روز باعث بروز بحثهایی در شبکههای اجتماعی و رسانهها میشود و موضوع بار دیگر تا زمان وقوع یک حادثه دردناک مشابه به دست فراموشی سپرده میشود.
پدیده شوم “آزار جنسی کودکان” پدیدهای جهانی است و مختص به یک کشور خاص نیست؛ هر چند که تفاوت و گونهگونی فرهنگی و رشد اجتماعی کشورها در میزان و شدت شیوع این پدیده موثر است.
در جوامع سنتی به دلیل فقدان آموزشهای مدرن در مدارس و در خانوادهها، عموما پدیده آزار جنسی کودکان زیر پوستیتر از جوامعی صورت میگیرد که در آنها هم به لحاظ آموزشهای مدارس و خانوادهها و هم از منظر قوانین، مجازاتهای سفت و سختی برای این پدیده شوم تعیین شده است.
به بیان دیگر هر چه جامعهای به لحاظ آموزشی توسعهیافتهتر باشد احتمال وقوع این پدیده شوم کاهش مییابد و در مقابل در جوامعی که بنابهدلیل فقر فرهنگی و آموزشی این موضوع “تابو” محسوب شده و کمتر درباره آن صحبت شده و به خانوادهها و کودکان آموزش کمتری در اینباره ارایه میشود، احتمال پنهان ماندن موارد آزار جنسی بیشتر است.
بهطور کلی در این زمینه اشاره به 2 آمار جهانی خالی از فایده نخواهد بود تا والدین نسبت به این موضوع حساسیت بیشتری داشته و ضمن آموزش صحیح مساله به کودکانشان از خردسالی، زمینهای فراهم کنند که در صورت مواجه شدن فرزندانشان با این پدیده، آنها را در جریان گذاشته و مساله را پنهان نکنند؛ چرا که این مساله هم در سلامت روان فرزندان و هم در جلوگیری از تکرار این پدیده شوم موثر است.
در آمارهای جهانی از این پدیده شوم، 2 رقم بسیار نگران کننده وجود دارد که دانستن آن برای همه والدین واجب به نظر میرسد:
1- از هر 4 کودک دختر و از هر 6 کودک پسر دست کم یکی از آنها در سنین زیر 16 سال مورد آزار جنسی قرار میگیرند. در این آمار هیچ تفاوتی میان رنگ پوست و نژاد و دین و مذهب قربانیان وجود ندارد.
2- 93 درصد از موارد آزار جنسی از سوی افراد نزدیک خانواده و دوستان خانوادگی صورت میپذیرد.
با وقوف به این دو آمار، حساسیت والدین نسبت به این پدیده شوم ایجاب میکند که بیشازپیش مراقب فرزندانشان باشند و از سنین خردسالی آموزشهای لازم را به آنها در اینباره ارایه کنند.
نظر غالب کارشناسان این است که والدین باید از سن 3 سالگی با تشریح “قسمتهای خصوصی” بدن فرزندان، از آنها بخواهند در صورتی که هر فردی این قسمت از بدن آنها را لمس کند یا قصد چنین کاری داشته باشد، آنها را در جریان بگذارند.
والدین فرزندان نباید به هیچوجه فکر کنند که پدیده آزارجنسی مختص دیگران بوده و فرزند آنها در معرض این پدیده شوم نیست.
با در نظر داشتن این حقیقت تلخ که بیش از 90 درصد از موارد آزار جنسی از سوی نزدیکترین اعضای خانواده و یا دوستان خانوادگی صورت میگیرد، والدین باید ضمن آموزش صحیح به فرزندانشان، شرایطی را فراهم کنند که در صورت وقوع این پدیده شوم برای آنها فورا از سوی فرزندانشان در جریان قرار خواهند گرفت.
والدین باید ضمن اندیشیدن تمهیدات لازم برای سلامت محیط فرزندانشان، آنها را به لحاظ آموزشی و تربیتی به گونهای مجهز کنند که در صورت مواجه شدن با پدیده شوم آزار جنسی، بتوانند با آموزشهای کسب شده از خود محافظت کرده و در صورت قربانیشدن موضوع را سریعا به آنها اطلاع دهند.
والدینی که درباره پدیده شوم آزار جنسی با فرزندان خردسالشان صحبت نکرده و به آنها آموزشهای لازم را ندادهاند، باید بدانند که فرزندشان را در برابر یک خطر بسیار مهم و جدی واکسینه نکردهاند و هر آن امکان دارد فرزندشان یکی از “قربانیان خاموش” آزار جنسی باشد.
###
منبع