غربالگری ژن‎های جنین می‎تواند نتایج غم‎انگیزی داشته باشد

در چند سال آینده با کمتر از 1000 دلار می‎توان رونوشتی/ نسخه‎ای از کل کد ژنتیکی بدن سفارش داد و دریافت کرد. بزرگسالان نمی‎توانند کار خاصی برای تغییر سیستم بیولوژیکشان انجام دهند، اما پدر و مادر می‎توانند چنین تستی را برای نوزاد متولدنشده خودشان انجام دهند. اگر تا آن موقع برنامه خاصی برای این ماجرا نداشته باشیم، کدهای ژنتیکی ممکن است نرخ سقط جنین را به‎شدت بالا ببرد.

هم‎اکنون دو لابراتوار دانشگاهی چنین تست‎هایی انجام می‎دهند. برای این تست فقط به نمونه خون مادر و نمونه بزاق پدر نیاز است. تا پیش از این با این تیپ آزمایش‎ها تنها می‎شد به بیماری‎هایی همچون سندروم داون و تای‎ساکس پی برد؛ اما شیوه جدید تست، با بررسی 3 میلیارد کد، به دنیایی از اطلاعات می‎رسد که به‎نوعی پیش‎بینی آینده جنین است. هر زنی که چنین تستی انجام دهد، می‎فهمد که چیزی به‎نام نوزاد بی‎نقص و کامل نداریم.  والدین ممکن است با هزاران نمونه از اطلاعات ژنی مواجه شوند که به‎صورت آماری می‎تواند آنچه در آینده برای بچه رخ می‎دهد را پیش‎بینی کند، اما چیزی را تضمین نمی‎کند. مثلا آیا جنین بعدها مبتلا به دیابت یا ملانوما می‎شود؟ آیا دچار اختلال وسواسی جبری (obsessive compulsive disorder) می‎شود؟ آیا شخصیتش درونگرا خواهد بود یا برونگرا؟ بنابراین این اطلاعات ژنی داستانی درباره آینده کودک در اختیار والدین می‎گذارد که ممکن است والدین آمادگی‎اش را نداشته باشند یا خوششان نیاید. مثلا اگر پدر و مادر بفهمند که کودکشان به آلبینیسم (زالی) مبتلاست، ممکن است تصمیم به سقط جنین بگیرند، درحالی‎که این موضوع کوچک‎ترین ناتوانی‎ای در جسم یا مغز کودک ایجاد نمی‎کند. یا مثلا اگر بفهمند جنین جهش‎های ژنتیکی دارد که ممکن است احتمال ابتلا به بیماری هانتینگتون [بیماری‎ای توام با کاهش شدید کنترل عضلانی، اختلال هیجانی و تداخلات آسیب‌شناختی یا پاتولوژیک در یاخته‎های مغز که در بزرگسالی اتفاق می‎افتد] را افزایش بدهد و در نتیجه تصمیم به سقط جنین بگیرند، زندگی کودکی را از او گرفته‎اند که حتی ممکن است تا 20 سالگی به این بیماری مبتلا نشود. بنابراین انجام دادن این تست‎ها بدون دادن مشاوره لازم به والدین ممکن است به تراژدی منجر شود.

در نتیجه سازمان غذا و داروی امریکا، شرکت‎های انجام‎دهنده تست ژنوم و انجمن‎های حرفه‎ای، مانند انجمن ژنتیک انسانی امریکا، باید از هم‎اکنون به‎دنبال سازماندهی و تولید سیاست جامعه برای تست کامل ژنوم والدین باشند. یکی از راه‎حل‎ها این است که پدر و مادر فقط اطلاعات فیلترشده را دریافت کنند و ملزم شوند با مشاور ژنتیک مشورت کنند. از طرف دیگر باید در نظر بگیرند بسیاری از این اطلاعات جنین فعلی ممکن است در بزرگسالی وی جزو اطلاعات خصوصی‎اش محسوب شود؛ پس از نظر اخلاقی نیز باید توجه کرد که چه مقدار از این اطلاعات را می‎توان به پدر و مادر داد.