سه سال پیش توفر ورتز می‎خواست پسرش کربی را به برنامه‌ای جمعی مخصوص کودکان در پارکی در پنسیلوانیا ببرد. کربی ده‎ساله اوتیسم دارد.    به‎گفته ورتز، برنامه طوری طراحی شده بود که بچه‎ها باید از بزرگترها جدا می‎شدند و از مسیری گیج‎کننده به داخل استادیوم می‎رفتند. این کار برای کربی بسیار سخت بود؛ او گم شد و، پس از گشتن‎های بسیار، در فاصله‎ای بسیار دورتر از استادیوم پیدا شد.

برای خانواده‎هایی که فرزندان اوتیستیک دارند هر فعالیتی ممکن است کاری طاقت‎فرسا یا حتی پرمخاطره باشد. بعضی از این کودکان رژیم غذایی خاصی دارند؛ بعضی ممکن است در جاهای شلوغ یا پرنور دچار حملات استرس بشوند. پدر کربی همواره باید دنبال زمین‎های بازی حفاظ‎دار بگردد یا آرایشگر خاصی پیدا کند که شرایط کودکان اوتیستیک را درک کند.
این جستجوی دائمی او را به این فکر انداخت که کار را برای سایرین ساده‎تر کند. ورتر شرکت استارت‎آپی راه‎اندازی کرده که به‎دنبال تولید  اپلیکیشنی به‎نام دهکده اوتیسم است. این اپ قرار است به افراد اجازه دهد مکان‎های مختلف را بر مبنای سازگاری‎شان با شرایط اوتیسم پیدا کنند، نمره بدهند و درباره‎اش نظر بنویسند. سازگاری با اوتیسم معانی و شکل‎های مختلفی دارد؛ مثلا از ارائه غذاهای فاقد گلوتن (که رژیمی معمولی بین کودکان اوتیستیک است) تا وجود کارکنانی که از شرایط ویژه این کودکان آگاهند، افراد آموزش‎دیده یا بود و نبود رفتار مناسب با کودکان در این اماکن. او همچنین تلاش می‎کند از طریق این شرکت به این اماکن، در صورت درخواست، برای سازگار شدن با شرایط این کودکان آموزش‌های لازم را بدهد.
(Visited 78 times, 1 visits today)