پخش تصاویر خشن خبری، تصادفات، سوانح و بلایای طبیعی می تواند این ترس را در وجود بسیاری از کودکان نهادینه کند و آن‎ها را به این باور برساند که دنیا جای امنی نیست. صحبت کردن با بچه ها درباره وقایع ناگوار و اخبار ناراحت کننده دشوار است. اما می‎توان با شیوه صحیح، اطلاعاتی را به آن‎ها ارائه کرد.

به نوشته “health ” اولین مشکل این جاست که اخبار بر خلاف فیلم و مجموعه‎های تلویزیونی واقعی است اما بچه‎ها بسته به سن و سال خود ممکن است نتوانند مرز بین واقعیت و تخیل را تشخیص دهند. کودکان تا سن ۷یا۸ سالگی هر آنچه را در تلویزیون تماشا می‎کنند واقعی فرض می‎کنند. بعضی از آنها از آن امری می‎سازند که می‎تواند برایشان اتفاق بیفتد.

به عنوان مثال به هنگام تماشای انفجار یک اتوبوس یا قطار از خود می‎پرسند: ممکن است این اتفاق برای من هم بیفتد؟ تماشای تصاویر زلزله، آتشفشان و خرابی‎های ناشی از آن هم همین تصویر را در ذهن آنها می‎سازد. کودکی که شاهد تخریب یک خانه از سیل است ممکن است تمام شب فکر کند که آیا خانه او هم در برابر آن سیل ویرانگر نابود می‎شد؟

تلویزیون با نفوذ چشمگیر خود می‎تواند بریده‎هایی از اتفاقاتی که در جهان رخ داده است به خانه‎های ما بیاورد. متاسفانه تلویزیون با پخش تصاویر خشونت بار از جهان و آنچه در آن روی داده است، تصاویر ترسناکی از جهان در ذهن کودکان و نوجوانان به جا می‎گذارد. تصاویری که تاثیر آن سال‎های سال بر افراد باقی می‎ماند.

گفت‎وگو کنید

برای رفع نگرانی کودکان از آن چه در اخبار دیده یا شنیده اند، والدین باید آماده در میان گذاشتن حقایق به کودک باشند اما فقط به اندازه‎ای که یک کودک به آن نیاز دارد. نکته کلیدی این است که باید با کودک صادق بود تا احساس امنیت پیدا کند. لازم نیست به سوالات وی با جزئیات پاسخ دهید بلکه یک پاسخ درست، منطقی و صادقانه که احساس امنیت را به وی القا کند، کافی است. درست است که نمی‎توان مانع وقوع یک سانحه طبیعی شد اما والدین می‎توانند از کودک بخواهند ترس‎هایش را به زبان بیاورد.

از کودک یا نوجوان بخواهید دقیقا بگوید از چه چیزی ترسیده و در تخیلاتش چه چیزهایی دیده است. نوجوانان احتمالا کمتر توضیحات سر راست والدین را می‎پذیرند. تفکر تردید گونه آنها به تازگی بارور و باعث می‎شود نتوانند اضطراب‎ها و نگرانی‎های احتمالی خود را از اخبار و رویدادها به نحو مطلوبی عرضه کنند. بنابراین اگر فکر می‎کنید، موضوعی او را نگران کرده است، کمک کنید تا از آن صحبت کند.

می‎توانید با اشتیاق از او بخواهید نظرش را بگوید و شما بدون قضاوت درباره درست یا نادرست بودن دیدگاهش فقط گوش کنید. وقتی چند بار همدلانه به حرف‎های او گوش کردید به شما اعتماد می‎کند و به صحبت‎های شما گوش خواهد کرد. نوجوانان درباره مسائلی مانند چرایی پخش برخی اخبار کنجکاوند. آیا پخش بعضی برنامه‎ها فقط به منظور جذب مخاطب انجام می‎شود یا واقعا ارزشمند است. به این ترتیب یک داستان خبری ترسناک می‎تواند به یک بحث ارزشمند برای نوجوان تبدیل شود.

راهکارها

نظارت و مراقبت بر محتوای آنچه از تلویزیون پخش می‎شود و کودکان در معرض آن قرار می‎گیرند، اولین گام است. به خاطر داشته باشید که همیشه اخبار تلویزیون خشونت آمیز نیست و تماشای برنامه‎های عادی تلویزیون را برای آنها ممنوع نکنید.

مجلات خبری یا برنامه های ویژه کودکان و نوجوانان به مراتب مناسب تر است. درباره آن چه دیده یا شنیده اند با آن ها گفت‎وگو کنید. سعی کنید محور بحث را به خارج از خبر بکشانید و دستاورد آنها پس از شنیدن خبر را کشف کنید.

 

(Visited 42 times, 1 visits today)