چگونگی تفسیر اخبار برای کودکان
پخش تصاوير خشن خبري، تصادفات، سوانح و بلاياي طبيعي مي تواند اين ترس را در وجود بسياري از کودکان نهادينه کند و آنها را به اين باور برساند که دنيا جاي امني نيست. صحبت کردن با بچه ها درباره وقايع ناگوار و اخبار ناراحت کننده دشوار است. اما ميتوان با شيوه صحيح، اطلاعاتي را به آنها ارائه کرد.
به نوشته “health ” اولين مشکل اين جاست که اخبار بر خلاف فيلم و مجموعههاي تلويزيوني واقعي است اما بچهها بسته به سن و سال خود ممکن است نتوانند مرز بين واقعيت و تخيل را تشخيص دهند. کودکان تا سن ۷يا۸ سالگي هر آنچه را در تلويزيون تماشا ميکنند واقعي فرض ميکنند. بعضي از آنها از آن امري ميسازند که ميتواند برايشان اتفاق بيفتد.
به عنوان مثال به هنگام تماشاي انفجار يک اتوبوس يا قطار از خود ميپرسند: ممکن است اين اتفاق براي من هم بيفتد؟ تماشاي تصاوير زلزله، آتشفشان و خرابيهاي ناشي از آن هم همين تصوير را در ذهن آنها ميسازد. کودکي که شاهد تخريب يک خانه از سيل است ممکن است تمام شب فکر کند که آيا خانه او هم در برابر آن سيل ويرانگر نابود ميشد؟
تلويزيون با نفوذ چشمگير خود ميتواند بريدههايي از اتفاقاتي که در جهان رخ داده است به خانههاي ما بياورد. متاسفانه تلويزيون با پخش تصاوير خشونت بار از جهان و آنچه در آن روي داده است، تصاوير ترسناکي از جهان در ذهن کودکان و نوجوانان به جا ميگذارد. تصاويري که تاثير آن سالهاي سال بر افراد باقي ميماند.
گفتوگو کنيد
براي رفع نگراني کودکان از آن چه در اخبار ديده يا شنيده اند، والدين بايد آماده در ميان گذاشتن حقايق به کودک باشند اما فقط به اندازهاي که يک کودک به آن نياز دارد. نکته کليدي اين است که بايد با کودک صادق بود تا احساس امنيت پيدا کند. لازم نيست به سوالات وي با جزئيات پاسخ دهيد بلکه يک پاسخ درست، منطقي و صادقانه که احساس امنيت را به وي القا کند، کافي است. درست است که نميتوان مانع وقوع يک سانحه طبيعي شد اما والدين ميتوانند از کودک بخواهند ترسهايش را به زبان بياورد.
از کودک يا نوجوان بخواهيد دقيقا بگويد از چه چيزي ترسيده و در تخيلاتش چه چيزهايي ديده است. نوجوانان احتمالا کمتر توضيحات سر راست والدين را ميپذيرند. تفکر ترديد گونه آنها به تازگي بارور و باعث ميشود نتوانند اضطرابها و نگرانيهاي احتمالي خود را از اخبار و رويدادها به نحو مطلوبي عرضه کنند. بنابراين اگر فکر میکنيد، موضوعي او را نگران کرده است، کمک کنيد تا از آن صحبت کند.
ميتوانيد با اشتياق از او بخواهيد نظرش را بگويد و شما بدون قضاوت درباره درست يا نادرست بودن ديدگاهش فقط گوش کنيد. وقتي چند بار همدلانه به حرفهاي او گوش کرديد به شما اعتماد ميکند و به صحبتهاي شما گوش خواهد کرد. نوجوانان درباره مسائلي مانند چرايي پخش برخي اخبار کنجکاوند. آيا پخش بعضي برنامهها فقط به منظور جذب مخاطب انجام ميشود يا واقعا ارزشمند است. به اين ترتيب يک داستان خبري ترسناک ميتواند به يک بحث ارزشمند براي نوجوان تبديل شود.
راهکارها
نظارت و مراقبت بر محتواي آنچه از تلويزيون پخش ميشود و کودکان در معرض آن قرار ميگيرند، اولين گام است. به خاطر داشته باشيد که هميشه اخبار تلويزيون خشونت آميز نيست و تماشاي برنامههاي عادي تلويزيون را براي آنها ممنوع نکنيد.
مجلات خبري يا برنامه هاي ويژه کودکان و نوجوانان به مراتب مناسب تر است. درباره آن چه ديده يا شنيده اند با آن ها گفتوگو کنيد. سعي کنيد محور بحث را به خارج از خبر بکشانيد و دستاورد آنها پس از شنيدن خبر را کشف کنيد.
