pb

سودان جنوبى- هزاران كودك بى‌سرپرست در حال خروج از منطقه در حال شورش و منزوى جنوب سودان هستند تا از حملات هوايى سهمگين و احتمال قحطى فرار كنند.

اين كودكان كه توسط والدينشان و به دليل وجود قتل و غارت و مرداب‌هاى مملو از مالاريا در سراسر مناطق جنگى به فرار تشويق شده‌اند در حال تكرار يكى از تاسف آورترين فصول تاريخى سودان هستند؛ كوچ كودكان موسوم به پسران گمشده در خلال جنگ داخلى در دهه ١٩٩٠ ميلادى، كودكان سرگردانى كه در طول صدها مايل راه پیش رویشان، شكار بمب افكن‌ها، شبه نظاميان و شيرهاى گرسنه مى‌شدند.

اكنون نسل تازه‌اى از پسران و حتى دختران گمشده از ميان جنگى پديد آمده‌اند كه عليرغم امضا توافقنامه صلح، هرگز كاملا به پايان نرسيده است. حيدر موسى، ١٤ ساله، خود را به سختى به كمپ گل آلود و به سرعت در حال رشد آوارگان در “يده” رسانده است. روزانه هزار نفر به اين كمپ ملحق مى‎شوند كه اين روند باعث شده جنگل سبز و شاداب به دريايى كثيف از چادرهاى برزنتى سفيد سازمان ملل متحد تبديل شود. به همراه حيدر موسى هشت پسر ديگر نيز با لباس‎هاى مندرس و شكم‎هايى پر از علف، كه در مدت چند روز قوت غالب آنها بوده، به اينجا رسيده‎اند. آنها با پاى برهنه در لجن ایستاده‎اند و مشتاقانه به ديگ بزرگ لوبيای در حال پخت نگاه مى‎كنند. براى خوردن يك وعده غذاى واقعى و اسكان در خانه تازه آماده مى‎شوند؛ يك كارتن مقوايى به عنوان زيرانداز در يك آلونك پر از موش.

حيدر در حال بازى با دكمه شكسته‎ى تیشرت اهدايى‎اش مى‎گويد: ما ديگر درباره والدين‎مان صحبت نمى‎كنيم. حتى اگر برگرديم كسى را پيدا نخواهيم كرد. جان پرندرگاست از بنيانگزاران پروژه ايناف كه براى پايان نسل كشى و جرايم عليه بشريت مبارزه مى‎كند، بيست سال پيش از نزديك با پسران گمشده كار كرده است. وى مى‎گويد: به نظر مى‎رسيد اين داستان ديگر تكرار نخواهد شد اما بار ديگر ما اينجا هستيم.

به نظر مى‎رسد سودان بيش از هر كشور ديگرى در اين منطقه مستعد غرق شدن در روزهاى بد گذشته است. ملل بسيارى در آفريقا درگير جنگ داخلى شده‎اند اما سرانجام خود را از اين ورطه نجات داده‎اند. حتى سومالى بالاخره در حال پايان دادن به آشوب است. ولى ٥٦ سال است كه سودانى‎ها جز در وقفه‎هاى كوتاهى با هم جنگيده‎اند.

اتهام دولت سودان انجام حملات سنگين به غيرنظاميان به بهانه نبرد با شورشيان است. اين اتفاق در دهه هاى ١٩٨٠ ميلادى در جنوب سودان، ١٩٩٠در كوه‎هاى نوبا، و در اوايل سده حاضر در دارفور تكرار شد. بار ديگر دهكده‎هاى نوبا هدف بمباران‎هاى نيروى هوايى سودان قرا گرفته‎اند كه موجب فرار و اقامت روستاييان در غارهاى كوهستانى شده و آنها در معرض گرسنگى قرار داده است.

كشور تازه به استقلال رسيده سودان جنوبى كه سال گذشته از سودان جدا شده مظنون به مسلح كردن شورشيان نوبايى است كه در كنار ارتش جنوب عليه ارتش سودان مبارزه مى‎كنند. در ماه‎هاى اخير سودان و سودان جنوبى پس از به بن بست رسيدن مذاكرات بر سر تعيين سهم درآمدهاى نفتى و تحديد مرزهاى دو كشور وارد جنگ شده‎اند. امروزه ده‎ها هزار سرباز نوبايى كه سلاح، موشك و تانك در اختيار دارند مى‎گويند كه تا سرنگونى دولت خارطوم حاضر به خلع سلاح نخواهند بود. بخشى به اين دليل كه بسيارى از نوبايى ها مسيحى وغير عرب هستند در حالي‎كه دولت سودان توسط اعراب مسلمان رهبرى مى‎شود.

هجوم اخير، كودكان اهل نوبا را در محاصره قرار داده بطور‎يكه جايى براى فرار ندارند. يك مددكار در كمپ يده گفته كه ١٤ پسربچه كه قصد داشتند به اينجا بيايند توسط ايست بازرسى ارتش سودان كشته شده‎اند. بسيارى ديگر توسط بمب‎ها جان خود را از دست داده‎اند، بيمارى منطقه را فرا گرفته و نوزادانى كه بر پشت مادران به اينجا آمده‎اند بسيار لاغر و بيمار بوده‎اند كه بلافاصله در بيمارستان‎هاى صحرايى از راه بينى تغذيه شده‎اند.

حيدر، آلونك شماره ٦٠ كمپ را با سه پسربچه ديگر سهيم شده و با وجود نيش كشنده مالاريا بدون پشه بند در آن زندگى مى‎كند. جَزولى يكى از هم آلونكى‎ها از والدينش خبر ندارد و محمد دوست ديگرش مى‎گويد كه مادر و پدرش او را رها كرده‎اند. حيدر در ٦ سالگى به همراه برادرش توسط اعراب ربوده شده و به بردگى گرفته شده بودند. بردگى يكى از معضلات جدى جنگ داخلى در سودان بوده كه به نظر مى‎رسد دوباره در حال ظهور است. اخيرا ربايندگان برادر حيدر را به ضرب گلوله كشته‎اند. او به آرامى مى‎گويد: حتى چهره والدينم را به ياد نمى‎آورم. در يده در بيست كيلومترى جنوب مرز سودان، سپيده دم با صداى تبرى كه درختان راقطع مى‎كند آغاز مى‎شود. درختان مى‎افتند، جاده‎ها باز مى‎شوند و كمپ به مكانى دايمى تبديل مى‎گردد.

منبع: http://www.post-gazette.com/stories/news/world/sudans-new-wave-of-lost-children-642805

(Visited 79 times, 1 visits today)