به ورزشکارانی که طی چند هفته آینده برای بازی‎های المپیک 2012 وارد لندن می‎شوند با آرمان‎های آینده‎ای صلح‎آمیز‎تر خوش‎آمد گفته می‎شود؛ این آرمان ها با رقص، موسیقی و یک “دیوار صلح” نمادین بیان می‎شود.

وقتی بزرگترین ورزشکاران جهان از هفته آینده به دهکده المپیک برسند تا برای آغاز مسابقات لندن 2012 آماده شوند با اجرای نمایش ویژه‎ای که توسط نوجوانان اجرا می‎شود و نواختن سرود ملی و برافراشتن پرچم کشورها به آنها خوش‎آمد گفته می‎شود. اما شاید تکان دهنده‎ترین بخش این مراسم پس زمینه آن باشد: یک “دیوار صلح” با عباراتی از سوی دانش‎آموزان انگلیسی که از آرزوها و آرمان‎های خود برای یک جهان صلح‎آمیزتر گفته‎اند.

به گزارش تلگراف، یکی از این عبارات به امی ویت 16 ساله تعلق دارد. امی نوشته است: ” کار ورزشکاران چیزی بیش از رقابت است… آنها الهام بخش جهانی صلح آمیزترند.” این نوجوان می‎گوید که او و دوستانش امیدوارند ورزشکاران رقابت‎های 2012 بتوانند در نقش الگوهایی برای جوانان و نوجوانان سراسر جهان الهام بخش آنها برای تلاش در جهت دستیابی به جهانی صلح‎آمیزتر باشند.

این ایده در واقع برگرفته از سنت صلح المپیک در یونان باستان است که طی آن امنیت سفر ورزشکاران برای رسیدن به محل مسابقات در المپیا تضمین می‎شد. این برداشت از مفهوم “صلح” با جنبش مدرن المپیک در سال 1996 دوباره احیا و در طول دوره بازی‎ها تبلیغ شد.

جمله‎های امی در میان عبارات ده‎ها دانش‎آموز مدرسه‎ای دیگر توسط الانور رنی معمار لندنی این دیوار انتخاب شده است. ساختار نهایی دیوار در واقع ده ستون نمادین (توتم) ساخته شده از رزین قالبگیری شده است که او از آن به عنوان یک “زمینه نور” یاد می‎کند که ورزشکاران و بازدیدکنندگان دهکده المپیک از میان آن عبور می‎کنند.

خانم رنی می‎گوید: “جداره خارجی هر کدام از ستون‎های نمادین صفحه‎ای است که ورزشکاران می‎توانند با جوهر نامرئی آنرا امضا کنند و به تدریج به لوح‎هایی حاوی نوعی تعهد شخصی به ارزش‎های تجسم یافته در دیوار صلح مبدل می‎شوند. این امضاها در طول بازی‎ها لایه‎ای دیگر از انعکاس نور و سایه‎های شناور را خلق می‎کنند.”

امی که می‎خواهد در آینده مدرس تئاتر شود می‎گوید: “افتخار می‎کنم که کارهای من انتخاب شده و امیدوارم که برای ورزشکاران تاثیرگذار باشد. هر ورزشکاری یک داستان دارد و می‎تواند الهام‎بخش سایرین باشد.”

مراسم خوش‎آمدگویی در بدو ورود همه تیم‎های ملی تکرار می‎شود. برای برخی از ورزشکاران شاید این تنها باری باشد که نواخته شدن سرود ملی و برافراشته شدن پرچم‎شان را در طول بازی‎های المپیک می‎بینند. تئاتر ملی نوجوانان یک اجرای ویژه در آغاز مراسم دارد و ارکستر سمفونی لندن به رهبری فیلیپ شفرد نیز بیش از 60 ساعت برای ضبط سرودهای ملی کشورهای حاضر در بازی‎ها زمان صرف کرده است.

(Visited 72 times, 1 visits today)