b_550_300_16777215_00___images_stories_life_06-18-peoples-summit-38_1.jpg

در سال ۲۰۰۷ مقاله ای در نیویورک تایمز منتشر شد که پیش بینی می کرد تغییرات آب و هوایی می تواند چالشی برای امنیت بین المللی در پی داشته باشد که تا اندازه مسابقه تسلیحاتی ایالات متحده با اتحاد جماهیر شوروی در زمان جنگ سرد و یا تکثیر سلاح های هسته ای خطرناک است و مهار آن حتی دشوارتر نیز هست.

به گزارش الفبا، جمعیت جهانی تا سال ۲۰۵۰ از مرز نه میلیارد نفر تجاوز می کند، تغییرات آب و هوایی موجب کاهش منابع کمیاب می شود و تحولات زیست محیطی در حال ویران کردن این سیاره است؛ از اینرو فهم منطق این پیش بینی دشوار نیست. اما پدی اشداون در دیلی تلگراف می نویسد که آیا این تهدیدها نمی توانند زمینه نوعی فرصت نیز باشند؟ و بجای آنکه منجر به جنگ و درگیری های بیشتر شود، آیا این بحران نمی تواند زمینه ساز همکاری های بیشتر باشد؟

این هفته، رهبران جهانی و نمایندگان آنها در ریودوژانیرو در جلسه سران درباره زمین (ریو +۲۰) به این منظور گرد هم آمدند تا بتوانند نوعی وفاق و اجماع بین المللی برای توسعه پایدار ایجاد کنند.

نویسنده مقاله در ادامه می افزاید که اگر قرار باشد که چنین چیزی محقق شود باید این شناخت و تشخیص وجود داشته باشد که مشکلاتی که مردم در برخی نقاط کره زمین با آن روبرو هستند می تواند همه ما را تحت تاثیر قرار دهد. خشکسالی، سیل و گرسنگی ممکن است در سرزمین های دوردست اتفاق بیفتد، اما مشابه بحران اقتصادی، تغییرات آب و هوایی نیز مرز نمی شناسد.

مذاکرات ریو +۲۰، بزرگترین کنفرانس تاریخ سازمان ملل، همچنین باید باتاب دهنده تغییر نظم جهانی باشد. طی یک دهه گذشته اقتصادهای چین و هند دوبرابر شده و بازارهای آسیا، آمریکای جنوبی و آفریقا را در برگرفته است. رشد اقتصادی در کشورهایی که کم درآمد خوانده می شدند به این معناست که بیشتر فقرای جهان دیگر در این کشورها نیستند و نزدیک به نیمی از کودکان جهان در حال حاضر در شهرهای کوچک و بزرگ زندگی می کنند.

در حال حاضر حدود ۱۸ میلیون نفر در منطقه ساحل در غرب آفریقا تحت تاثیر خشکسالی، بیماری و جنگ هستند. در سال ۲۰۱۱، یونیسف به تنهایی پاسخگوی ۲۹۲ وضعیت بحرانی در ۸۰ کشور جهان بود. کودکان همیشه آسیب پذیرترین انسانها در چنین شرایطی هستند و معمولا بیش از ۵۰ درصد از قربانیان فجایع را تشکیل می دهند. هر ساله حدود ۱۰۰ تا ۱۷۵ میلیون کودک قربانی اینگونه بحران ها می شوند. به همین دلیل کمک به کودکان برای مقابله با این شرایط و جلوگیری از آسیب دیدن آنها باید تمرکز بحث های ریو باشد.

چگونه می توان بدون در اولویت قرار دادن محافظت و حمایت از کودکان، به حفظ آینده این سیاره فکر کرد؟ این این کودکان ما و فرزندان آنها هستند که با عواقب تصمیمات این هفته اجلاس ریو روبرو خواهند شد. نسل های آنها جلسات ریو +۴۰، ریو+۶۰ ریو +۸۰ را تشکیل خواهند داد.

(Visited 53 times, 1 visits today)