nukak-child-007.jpg

تنها یک دهه پیش، نوکاک ماکو، قبیله بومی کلمبیا بدون ارتباط با دنیای مدرن، در صلح زندگی می‎کردند. کولی‎های شکارچی این قبیله، با جست‎وجوی مناطقی به وسعت سه برابر لندن در آمازون، روزهای متعددی را تنها برای ماهیگیری در گوشه‎ای به سختی سپری می‎کردند و پس از آن باز هم برای چندین هفته برای شکار به مناطق دیگر سفر می‎کردند.

حال، این کولی‎ها توسط چریک‎های چپ کلمبیا از زمین و خاک خود رانده شده و به منطقه‎ای به مساحت یک زمین فوتبال در حومه شهر مرزی سن خوزه دل گاویاره نقل مکان کرده‎اند.

مونیکا، یک زن جوان نوکاکی می‎گوید: “پس از روزها و شب‎ها فرار در جنگل، سرانجام به اینجا رسیده‎ایم. اما هیچ کس در اینجا شاد نیست.”

مردم نوکاک می‎گویند که خانه جدید آنها برای شکار و ماهیگیری مناسب نیست و کشاورزان محلی وقتی آنها در جنگل شکار می‎کنند، عصبانی می‎شوند. سازمان کمک‎های دولتی برای جبران کمبود غذایی به آنها جیره غذایی می‎دهد. اما ساندرا، یکی از زنان این قبیله می‎گوید که این جیره‎ها به اندازه کافی نیست: “آنها اغلب فراموش می‎کنند که جیره‎های غذایی را بیاورند و مقدار آن در برخی موارد ناکافی است. ما بعضی غذاهایی را که آنها به ما می‎دهند دوست نداریم، بدن ما به این غذاها عادت ندارد.”

تغییر در رژیم غذایی به سلامت نوکاکی‎ها صدمه زده است. بسیاری از کودکان و حتی بزرگسالان به طور مشهودی دچار سوء تغذیه هستند.

در زمان تهیه این گزارش، کلی، دختر ساندرا به دلیل سوء تغذیه حاد در بیمارستان بستری شده است. لوزا ماریا که مسئول نظارت بر سلامت جامعه نوکاک است می‎گوید که کلی یک دختر یک ساله است، اما جسم یک کودک شش ماهه را دارد.

افراد این قبیله از عفونت‎های پوستی، بیماری‎های تنفسی، اسهال و سایر بیماری‎های واگیر رنج می‎برند. مونیکا می‎گوید که آنها پیش ازین هرگز با این بیماری‎ها مواجه نبوده‎اند.

در اثر مشکلات روزمره و عدم امکان شکار، بسیاری از افراد قبیله افسرده شده‎اند و با با سایر مشکلات سلامت روانی درگیرند. از آنجا که اولین ارتباط‎ها با این قبیله در سال ۱۹۸۸ صورت گرفت، بیماری‎های دنیای مدرن بر آنها تاثیر ویرانگری داشته است. بر اساس برآورد انسان شناسان، جمعیت آنها بطور معمول حدود ۲۰۰۰ نفر بوده اما حالا به کمتر از ۶۰۰ نفر رسیده که نشان دهنده خطر انقراض آنهاست.

استفان کوری مدیر گروه نجات بین الملل در بریتانیا می‎گوید: “مردم نوکاک برای هزاران سال در صلح در جنگل‎های‎شان زندگی می‎کردند. پس از آن سفیدپوست‎ها از راه رسیدند. در طی این بیست سال، بیش از نیمی از جمعیت آنها از بین رفته، به خاک آنها تجاوز شده و آنها را از جنگل بیرون رانده‎اند. در صورتی که مقام‎های مسئول ادامه چنین روندی را تحمل کنند، نوکاک‎ها شانس بسیار کمی برای بقا دارند.”

یک نگرانی دیگر، از دست رفتن فرهنگ زندگی نوکاک‎هاست. آنها از وقتی که جنگل را ترک کرده‎اند شیوه‎های سنتی خود را از دست داده‎اند. مبلغان به آنها آموزش داده‎اند که از لباس‎ها و غذاهای دنیای مدرن استفاده کنند. در حالی‎که آنها پیش از این هیچ تصوری از پول نداشتند، این روزها وقت خود را برای گدایی در شهر می‎گذرانند.

یک مرد پنجاه ساله نوکاکی می‎گوید: “خیلی غم‎انگیز است که می‎بینم مردم ما روش‎های خود را تا به این حد تغییر داده‎اند. من حتی فکر می‎کنم که ما دیگر قادر به ادامه حیات در جنگل هم نیستیم. به نظر می‎رسد که در دنیای مدرن محکوم شده‎ایم.”

دولت کلمبیا در پاسخ به خطر انقراض این قبیله و قبیله‎های مجاور آن، یک طرح حفاظت ملی را ارائه کرده است تا بطور قانونی از آنها حمایت کند. اما تعداد کمی از نوکاکی‎ها به این اقدام خوش بین هستند و اغلب آنها می‎گویند برای چنین اقداماتی بسیار دیر است.

به گفته خاویر سانچز، مسئول هماهنگی این طرح، هدف تضمین بقاء آنهاست. اگر دولت اقدام فوری صورت ندهد، مسئول ناپدید شدن جامعه بومی کلمبیاست.

در همین حال نوکاک همچنان با چشمان مشتاق امیدوار است که بتواند به زندگی عشایری خود بازگردد. مونیکا می ‎گوید:” اگر ما مدت طولانی‎تری اینجا بماینم، مردم ما بطور کامل شیوه‎های زندگی خود را از دست می‎دهند و به دور از زمینی که به آنها تعلق دارند، تنها خواهند مرد.”

منبع: http://www.guardian.co.uk

(Visited 117 times, 1 visits today)